Најмалку три последователни губитоци на бременост е дефиниција за рекурентен губиток на бременоста и треба веднаш да се започне со инвестигација за да се најде причината. Потребно е и порано да се инвестигира во случаи каде има висок ризик за потврдување или доколку бременоста настанала со ин витро фертилизација.
Причински абортус се случува во 10-15% од сите бремености, додека пак рекурентен губиток на бременост настанува кај 1% од жените. Ризикот за повторување не се зголемува по еден губиток на бременост. По два губитоци ризикот е 17-35%, а по три е 25-49%. Речиси 75% од губитоците на бременост се случуваат пред 13-та гестациска недела, додека пак 77% од губитоците на бременост се blighted ovum бремености.
Два најважни ризик фактори се возраста на жената и бројот на претходни губитоци на бременоста. Во повеќето случаи, причината не е позната, сепак, најверојатно постојат ризик фактори, асоцирани со развојот на фетусот и плацентацијата во позадина.
Најважната причина кој се третира е тромбофилијата. Во 3-5% од случаите, може да се најде хромозомски дефект кај родителите, како балансирана транслокација. Ендокринолошки причини се обезитет и ендокринопатија, асоцирана со полицистичен оваријален синдром. Доказите се неубедливи за случаи како инсуфициенција на корпус лутеум, дијабетес, тироидна дисфункција или хиперпролактинемија. Исто така, нема јасни докази за имунолошки причини, дури и ако тие играат некоја улога. Анатомски абнормалности (утерини аномалии, миоми, полипи, Ашерманов синдром, цервикална инсуфициенција). Други причини вклучуваат пушење, токсични материи, НСАИЛ и одредени антидепресиви.
Повторувачки губитоци на бременоста се стресни и физички и ментално. Инвестигации се секогаш потребни по најмалку по третиот губиток на бременост. Тие треба да се преземат порано, кај губиток на бременост кој настанал ненадејно (на пример, ултразвучно било следено нормалното развивање на фетусот). Основни инвестигации може да се направат профилактички во примарната здравствена заштита (при сомневање за ендокринопатија или тромбофилија), понекогаш дури и по првиот губиток на бременост.
Потребно е да се направи клинички преглед и гинеколошки преглед односно палпација, детекција на инфекции. Исто така треба да биде откриена и третирана бактериската вагиноза. Во специјалистичка установа треба да се направи гинеколошка ултрасонографија и да се проследи анатомијата на утерусот и структурата на овариумите. Структурата на утериниот кавитет секогаш треба да се проследи или со сонохистерографија, 3Д ултразвук или со хистероскопија.
Од лабораториските тестови се прави крвна слика, тестови за тироидната функција, пролактин, гликемија. Исто така се прават и хромозомски анализи на двата родители по најмалку третиот губиток на бременоста. Кај млади брачни парови може да се спроведат веќе и по вториот губиток на бременост.
Антифосфолипиден синдром или друг вид на тромбофилија е најважната причина која може да се третира. Таа се открива кај 15% од жените кои страдаат од повторувачки губитоци на бременост. Хепарин или самостојно или комбиниран со ацетил салицилна киселина ја намалува инциденцата за губитоци на бременост за 54%.
Во асоцијација со ин витро фертилизација, во одредени случаи е можно да се инвестигира геномот на ембрионот и така да се одбере ембрион за трансфер во утерусот. Органски абнормалности во утерусот, како полипи или прегради (септуми), се третираат со хистероскопија.
